ایمپلنت (Implant)
ایمپلنت
پس از آن که دندان های طبیعی از دست می روند، به سختی می توان عملکرد و ظاهر آن ها را بازسازی کرد. با کاربرد اصول پروتزهای ثابت و متحرک و استفاده از ایمپلنت هایی که در استخوان قرار می گیرند ظاهر طبیعی دندان های بیمار به او برگردانده می شود.
دندان های مصنوعی به ایمپلنت های فلزی که به طور دائم در فک قرار گرفته اند متصل می شوند، بدین ترتیب ایمپلنت ها نقش ریشه های دندان های مصنوعی را ایفا می کنند.
ایمپلنت های دندانی طی جراحی در استخوان فک قرار می گیرند. این فرایند شامل چندین مرحله است و ممکن است کامل شدن آن، 3 تا 9 ماه طول بکشد. بسته به نوع ایمپلنت، مراحل آن ممکن است متفاوت باشد. بیشتر جراحی های ایمپلنت در مطب دندانپزشکی انجام می شود، ولی ممکن است بسته به وضعیت سلامتی بیمار و نوع ایمپلنت برخی از آن ها در بیمارستان صورت گیرند.
قرارگیری ایمپلنت های دندانی شامل دو مرحله جراحی و پروتز است. متخصصین دندانپزشکی نظیر جراحان فک و صورت، پریودنتیست ها، متخصصین پروتز و ایمپلنتولوژیست ها (دندانپزشکان عمومی که آموزش های اختصاصی در این زمینه دیده اند) می توانند این کار را انجام دهند.
تکنسین های دندانی با تجربه در لابراتوارهای ساخت پروتزهای ایمپلنت نقش مهمی دارند.
موارد تجویز ایمپلنت
1-جایگزینی یک یا چند دندان تکی بدون دست زدن به دندان های مجاور
2-به عنوان پایه بریج متکی بر ایمپلنت و حذف نیاز به پروتز پارسیل متحرک
3-در زیر پروتز متحرک برای محکم نمودن آن و ایجاد راحتی بیشتر برای بیمار
4-برای پیشگیری از دست رفتن استخوان و تحلیل لثه ای که زیر بریج ها و پروتز های متحرک رخ می دهد.
5-برای افزایش اعتماد به نفس بیمار هنگام لبخند زدن و صحبت کردن
6-برای کمک به سلامت روانی بیماران
7-به منظور بهبود بخشیدن به ظاهر دندان های بیمار و زیبایی بیشتر
موارد عدم تجویز ایمپلنت
1-بیمار باید از هزینه درمان آگاه باشد.
2-درمان ممکن است چندین ماه طول بکشد.
3-مانند هر جراحی دیگر، ایمپلنت ها از ریسک عفونت و سایر عوارض برخوردارند.
4-گاهی ممکن است یک ایمپلنت لق شده و نیاز به جایگزینی داشته باشد.
5-جراحی ایمپلنت ممکن است برای برخی از بیماران از لحاظ روحی و روانی مشکل باشد.
6-براکسیزم (دندان قروچه) می تواند باعث شکست ایمپلنت ها شود.
7-بیمارانی که از مشکلات پزشکی خاصی برخوردارند.
دیدگاهتان را بنویسید